Samenvatting

Lager opgeleide jonge mannen blijken moeilijker te bereiken voor deelname aan onderzoek over seksuele gezond- heid dan vrouwen en hoger opgeleide mannen. Wij onderzochten de barrières en motiverende factoren van deze groep voor deelname. Semigestructureerde interviews werden uitgevoerd tussen maart en juli 2022. Deelnemers werden benaderd volgens convenience sampling. De interviews zijn deductief, inductief en axiaal gecodeerd met coderingssoftware. Deelnemers komen vaak in aanraking met het onderwerp seksualiteit, maar voeren hierover niet zo gemakkelijk serieuze gesprekken. Jonge mannen verwachten een lage intrinsieke motivatie bij andere mannen om deel te nemen aan vragenlijstonderzoeken over seksualiteit. Die lage motivatie verklaren zij door stereotiepe karaktereigenschappen van mannen en een gebrek aan kennis over of ervaring met seksualiteit. Het ontvangen van kennis zou meer motiverend werken dan een materiële beloning. Vertrouwen in de onderzoekers en privacy zijn cruciaal voor deelname. Deelnemers zagen zichzelf als een kleine minderheid die wel mee zou doen met gezond- heidsonderzoek. Toekomstig onderzoek zou dieper in kunnen gaan op sociologische-antropologische theorieën om verschillen in participatie te duiden. Vertrouwen en wederkerigheid in de relatie tussen onderzoeker en participant zijn belangrijk om de deelname van lager opgeleide jongeren te vergroten. Immateriële beloningen zoals kennis en altruïstische motieven kunnen participatie vergroten. Door vragenlijstonderzoek te verbinden aan interventies die kennis en vaardigheden bevorderen kan deelname vergroot worden. Om de deelname van jonge, lager opgeleide mannen in seksualiteitsonderzoek te vergroten lijkt een transformatieve maatschappelijke benadering van mannelijk- heidsnormen noodzakelijk die verder reikt dan de invloedsfeer van individuele onderzoekers.

This article analyzes the 2017 WHO publication "Sexual Health and its linkages to reproductive health: an operational approach" (symbolized by the rosette) versus the Positive Health concept of Huber in the Netherlands (symbolized by the spiderweb). A plea, previously published in the Tijdschrift voor Seksuologie, to fully transfer Huber's approach to a new definition of sexual health is criticized. The author considers the views of the WHO and Huber from a perspective of rehabilitation sexology. The focus is on the position of people with disabilities, emphasized by the UN Convention on the Rights of Persons with Disabilities, as recently ratified by the Netherlands. The author states that a multilayered vision of sexual health, which includes both the individual and social aspects, is indispensable. In his view, society is part of quality of life. This aspect is underlined in the WHO approach, but ignored in the concept of Huber. Now that the Dutch government promotes the Positive Health policy, the author calls for a dialogue to integrate sexuality into the Positive Health concept.

Recently, the Dutch government started a discussion on the definition of health, leading to another perspective on health, the so-called ‘positive health’. The main stakeholders in sexual health share this perspective. In this article a new definition of sexual health is pleaded, in order to increase the focus on patients’ perspective on health, and to emphasize more realistic aims of sexual health. Possible implications for healthcare, education, research and policy are discussed.