Samenvatting
Transgender personen lijken vaker dan gemiddeld slachtoffer te worden van huiselijk geweld en kindermishande- ling. Toch zien hulpverlenende instanties zeer weinig hulpvragers uit deze doelgroep. In dit artikel analyseren we de oorzaken van en mogelijke oplossingen voor deze discrepantie op basis van 25 diepte-interviews met hulpvragers en hulpaanbieders uit verschillende sectoren. Uit onze analyse blijkt dat geweldservaringen op verschillende manieren kunnen samenhangen met transgenderthematiek, en dat het voor een adequate hulpverlening cruciaal is dat zorg- verleners rekening houden met beide elementen: transgenderthematiek en huiselijk geweld. Dat is op dit moment nog niet het geval. Hulpvragers blijven vaak dubbel onzichtbaar: in de huiselijk geweld keten blijft de mogelijke rol van transgenderthematiek vaak onzichtbaar, en in de transgenderzorg, -belangenbehartiging en -zelforganisaties blijft huiselijk geweld vaak onzichtbaar. Hierdoor krijgen transgender slachtoffers van huiselijk geweld niet de hulp die ze nodig hebben en waar ze recht op hebben. Zo kan er (veel) meer of juist minder aandacht worden besteed aan “het transgenderdeel” of “het huiselijk gewelddeel” dan waar een slachtoffer behoefte aan heeft. De (mogelijke) relatie tussen deze twee elementen wordt niet altijd betrokken in de hulpverlening terwijl daar wel behoefte aan is, of omgekeerd. En slachtoffers kunnen te maken krijgen met (de dreiging van) onprettige reacties en transfobie, zoals buitensluiting, misgendering en deadnaming. Op basis van ons onderzoek doen we verschillende aanbevelingen.