Voor wie de eer heeft de VEBVU prijs te ontvangen en het woord tot u te mogen richten, is het gebruikelijk om iets over de toekomst van de seksuologie te zeggen. Ik heb ervoor gekozen een klein algemeen pleidooi te voeren, een pleidooi tegen vervlakking en polarisatie, tegen al te gemakkelijke meningen, tegen huilen met de wolven. Ik heb mijn lezing getiteld: De nuance maakt het verschil. En dat bedoel ik enigszins dubbelzinnig. Nuance maakt ten eerste het verschil tussen zwart-wit denken en oog hebben voor diversiteit en complexiteit, tussen een starre en een open blik, tussen plat vooroordeel en diep inzicht, zo men wil. En ten tweede moeten we juist over verschillen ook genuanceerd nadenken. Ik roep dan ook op tot waakzaamheid voor alle ‘typie’ (stereotypie, gendertypie), voor teveel ‘over één kam scheren’. Het is niet mijn bedoeling belerend te zijn, het is ook allemaal verre van nieuw en ik ga er eigenlijk vanuit dat ik hier behoorlijk voor eigen parochie sta te preken. Toch vind ik het nuttig om dit pleidooi steeds opnieuw te voeren, want complexiteit is nou eenmaal ingewikkeld en nuancering is bij veel mensen niet de standaard-stand. En zeker als morele paniek of grote controverse aan de hand zijn met betrekking tot seks, dan kan nuance al snel het onderspit delven. Ik zal starten met het algemene punt aanstippen waarom stereotypen, met name de voor ons vaak zo belangrijke seks/gender stereotypen, zo hardnekkig zijn maar waarom we toch ons best moeten doen ze te nuanceren. Daarna stip ik twee thema’s aan waar nuance vaak ver te zoeken is: het gebruik van sociale media door jongeren, het nieuwste object van morele paniek; en het sekswerkdebat, waar de controverse almaar heftiger lijkt te polariseren.