Mensen met chronische ziektes en fysieke beperkingen ervaren als groep duidelijk meer seksuele moeilijkheden dan de rest van de bevolking. Toch is de aanpak van die moeilijkheden geen integraal onderdeel van de bestaande zorg. Dit artikel beschrijft de evaluatie van een training bestemd voor multidisciplinaire revalidatieteams, gericht op het creëren van een professionele zorgomgeving waarin seksuele problemen besproken worden, voorkomen als het kan en behandeld als het moet. Zes teams kregen een training op maat, van in totaal zes dagdelen, gespreid over vier maanden. De effecten werden gemeten met een pre-post-testdesign. Participanten kregen twee anonieme online vragenlijsten: één voor de training en een andere vier weken na de training.
Uit de resultaten blijkt dat er een significante verbetering is op het gebied van kennis over seks en seksuele problemen. Teamleden voelen zich geruster in het bespreken en zelf aankaarten van seksuele thema’s, zowel in gesprekken met patiënten als tijdens professioneel overleg. En, cruciaal: ze doen het ook vaker. De training had geen merkbaar effect op de mate waarin ze mogelijkheden zagen om seks ter sprake te brengen in hun werk, of de mate waarin ze dit belangrijk vonden. De effecten waren het grootst bij de paramedische teamleden. Patiënten werden in deze studie niet bevraagd, er is dan ook geen informatie over de mate waarin zij een verandering merkten in hun interactie met de teamleden.
De auteurs van het artikel merken terecht op dat een multidisciplinair revalidatieteam heel wat mogelijkheden biedt die minder aanwezig zijn bij individueel werkende zorgverstrekkers. Zo hebben de teamleden bijvoorbeeld aanvullende expertises, waardoor een bio-psycho-sociale benadering van seksuele problemen waarschijnlijker wordt. De teams hebben ook een breed zicht op de verschillende levensdomeinen, en de begeleiding is meestal van langere duur, waardoor interventies beter ingebed kunnen worden in de globale zorg. Al die mogelijkheden kunnen echter maar optimaal benut worden op voorwaarde dat kennis en expertise worden omgezet in een structurele, beleidsmatige aanpak binnen het team. Dat impliceert bijvoorbeeld een duidelijke verdeling van de rollen, en afspraken over wie bepaalde topics proactief bevraagt. Vier van de negen modules zijn hier dan ook op gericht, en het sluitstuk van de training is een plan waarin één en ander wordt bezegeld. Het zou interessant zijn om te onderzoeken in welke mate teamafspraken werden nageleefd, bijvoorbeeld na een periode van zes maanden, en welke factoren dit beïnvloeden.