Er is weinig bekend over anticonceptiecounseling bij vrouwen die een abortus ondergaan. Wel is bekend dat ruim 30% van de vrouwen die komen voor een abortus, eerder een abortus hebben gehad. Dit onderzoek heeft als doel meer inzicht te krijgen in de uitvoering van en de tevredenheid over de anticonceptiecounseling bij vrouwen die een herhaalde abortus ondergaan. We deden een kwantitatief onderzoek bij vrouwen vanaf 18 jaar die kwamen met een herhaald abortusverzoek. Het onderzoek is uitgevoerd van september 2019 t/m februari 2020 in 7 abortusklinieken in Nederland. De deelnemers ontvingen een vragenlijst op de dag van de abortus met vragen over de anticoncep- tiecounseling tijdens de vorige abortus, het anticonceptiegebruik voorafgaand aan de huidige abortus en tevens vragen over de inhoud en tevredenheid van de ontvangen anticonceptiecounseling. De gegevens zijn geanalyseerd middels descriptieve en bivariate analyses. In totaal hebben 140 vrouwen deelgenomen. 69% van de vrouwen was zwanger geworden tijdens anticonceptiegebruik. De meest genoemde reden om geen anticonceptie te gebruiken zijn bijwerkingen. Bij 86% van alle consulten werd over anticonceptie gesproken, waarbij in 93% de verschillende anticonceptiemogelijkheden benoemd. 97% van de respondenten voelde zich gesteund bij hun anticonceptiekeuze. De meeste vrouwen die komen voor een herhaalde abortus ontvangen informatie over anticonceptie en zijn tevreden over de ontvangen counseling. Bijwerkingen zijn een belangrijke reden om geen anticonceptie te gebruiken. Het is belangrijk om hier bij de counseling aandacht aan te schenken.

Maatregelen voor de preventie van COVID-19 hebben invloed op het seksuele gedrag, vooral bij mensen zonderMaatregelen voor de preventie van COVID-19 hebben invloed op het seksuele gedrag, vooral bij mensen zondervaste partner, o.a. jongeren. In dit artikel bespreken we de epidemiologische gegevens en de daaruit voortvloeiendeaanbevelingen betreffende het seksuele risicogedrag en veiliger alternatieven en de mogelijkheden en uitdagingenvan planmatige gedragsverandering, zowel op het niveau van het individu als het niveau van de samenleving.

De COVID-19 pandemie beïnvloedt het reproductiegetal van seksueel overdraagbare infecties op tegenstrijdige manieren.De COVID-19 pandemie beïnvloedt het reproductiegetal van seksueel overdraagbare infecties op tegenstrijdige manieren.Enerzijds is transmissie in seksuele netwerken verminderd doordat het aantal gerapporteerde nieuwe en wisselendepartners fors gedaald is. Anderzijds is toegang tot soa-zorg, inclusief verzoeken voor hiv Pre-expositie Profylaxe(PreP), sterk afgeschaald wat vroegtijdige opsporing en behandeling verhindert en voortgaande verspreiding van soa,inclusief hiv, mogelijk maakt. Het aantal uitgevoerde consulten op de centra seksuele gezondheid van de GGD is in deperiode van de eerste lockdown met 80% gereduceerd, en het percentage positieve testen op syfilis is verdubbeld.Voor hiv-endemische landen zoals sub-Sahara Afrika kan de corona-crisis verstrekkende gevolgen hebben gezien deontregeling van medische voorzieningen en beperkingen in de toegang tot hiv-medicatie.

In deze bijdrage beschrijven wij hoe de Nederlandse politie in het algemeen en het Landelijk Expertise Centrum Eer Gerelateerd Geweld (LEC EGG) van de nationale politie omgaat met de besnijdenis van vrouwen. Er wordt uitgelegd dat besnijdenis van vrouwen wordt gezien als een uiting van geweld in naam van de familie-eer. In de periode 2016- 2019 werden negen zaken bij het LEC EGG onder de aandacht gebracht. Komen dit soort zaken werkelijk zo weinig voor of komt niet alle casuïstiek bij politie onder de aandacht? Die vraag is moeilijk te beantwoorden. Opvallend is wel dat de politie relatief veel zaken ziet in de seksuele sfeer in dezelfde gemeenschappen waar ook besnijdenis van vrouwen plaats vindt. Hoewel wij ons bij de politie realiseren dat het voor medische professionals niet vanzelfsprekend is om met de politie samen te werken, nodigt de politie deze professionals daar echter wel toe uit. Bij de politie realiseren wij ons namelijk terdege dat wij deze complexe problematiek niet zonder de deskundigheid van medici kunnen behandelen.

Samenvatting

Het grote aantal slachtoffers van seksueel kindermisbruik en de desastreuze gevolgen van het fenomeen wijzen op het belang van de preventieve benadering van de problematiek. Omdat seksueel misbruik voorkomt op alle niveaus van de samenleving moet het als een probleem van de volksgezondheid worden benaderd. Smallbone en collega’s ontwikkelden een specifiek preventiemodel voor de preventie van seksueel kindermisbruik. Hij focust daarbij op primaire, secundaire en tertiaire preventie vanuit (potentieel) slachtoffer-, (potentieel) dader- en situationeel perspectief, en vanuit het perspectief van de samenleving. Aan de hand van dit model geeft hij aan hoe aan doeltreffende preventie van seksueel kindermisbruik kan worden gedaan. In dit artikel bespreken we de preventie van seksueelkindermisbruik, meer specifiek vanuit daderperspectief, en geven we inzicht in de preventie-initiatieven die zijn genomen in Vlaanderen (BE) en Nederland.

Beschouwing.

De chirurgische behandeling van aandoeningen met chronische buik- en bekkenpijn is net als bij acute buikpijn initieel gericht op het wegnemen van de oorzaak. Adhesies als oorzaak voor chronische buikpijn is een onderschat en onderbelicht probleem. De snijdend specialist is een belangrijke veroorzaker van adhesies maar kan ook een deel van de oplossing bieden door zich meer toe te leggen op primaire preventie van adhesies en gebruik van anti-adhesieve technieken en middelen bij adhesiolyse. Het levator ani-syndroom en chronische proctalgia vallen onder de definitie van Chronische Pelvic Pain (CPP). Een fysieke oorzaak kan hieraan ten grondslag liggen, zoals een chronische fissuur, recidiverende peri-anale ontstekingen, een verzakking of een beklemming van de bekkenbodemzenuw. Bij een grote groep patiënten kan chirurgie uiteindelijk niet de oplossing bieden en derhalve moeten in een vroeg stadium meerdere disciplines (psycholoog, huisarts, maag-darm leverarts, pijnbehandelaar) betrokken zijn bij de indicatiestelling en behandeling van patiënten met chronische buik- en bekkenpijn.