Het psychologische onderzoek naar de oorzaken van seksuele disfuncties is sinds de zestiger jaren van de 20e eeuwHet psychologische onderzoek naar de oorzaken van seksuele disfuncties is sinds de zestiger jaren van de 20e eeuwsterk verweven met de ontwikkelingen in de cognitieve psychologie. Deze invloed werd sterker nadat er onderzoeksmethodenwaren geïntroduceerd die het mogelijk maakten om cognitieve processen te bestuderen zonder gebruik temaken van introspectie. Ook de praktijk van de seksuologische hulpverlening is sterk beïnvloed door therapeutischetechnieken afkomstig uit de cognitieve psychologie. In dit artikel geven we niet zozeer een uitputtende behandelingvan de ontwikkeling van cognitieve theorieën binnen seksuologisch onderzoek en klinische praktijk, maar eenenigszins persoonlijk overzicht van de invloed van het cognitief-psychologische perspectief op het seksuologischewerkveld gedurende de afgelopen vijf decennia. We belichten zowel verworvenheden als knelpunten van cognitievebenaderingen.

De wetenschappelijke bestudering van de seksualiteit van jongeren richt zich de afgelopen jaren, begrijpelijkerwijs, steeds meer ook op de rol van sociale media. Zowel het fenomeen zelf als het onderzoek ernaar zijn sterk in ontwikkeling. Vergaande conclusies met betrekking tot een dergelijk moving target zijn dan ook niet aan de orde. Niettemin kan het nuttig zijn een tussenstand op te maken. In dit artikel wordt de betreffende literatuur beschouwd. Onderzoek naar de plaats van sociale media in de seksuele ontwikkeling, naar de mate van (zelf )seksualisering op sociale media, naar de effecten van sociale media op gedrag en cognities van jongeren en naar de empowering aspecten van sociale media passeren, onder andere, de revue. Geconcludeerd wordt dat er beslist vorderingen zijn in het doorgronden van (seksueel) gedrag op sociale media en de gevolgen daarvan. Vooral vragen naar de determinanten van verschillen tussen jongeren, zowel in gedrag en gebruik van sociale media als in beleving en effecten ervan, staan veelal nog open.

In dit artikel wordt aan de hand van recente literatuur nagegaan in welke mate zelf-seksualisering door jongeren plaatsvindt in sociale media. Seksualisering vindt plaats wanneer aan één of meer van de volgende criteria wordt voldaan: iemands waarde wordt slechts bepaald door zijn/haar seksuele aantrekkingskracht; en/of iemands fysieke aantrekkingskracht wordt beoordeeld aan de hand van ‘sexy zijn’; en/of iemand wordt seksueel geobjectificeerd (gezien als object voor het seksueel genot van een ander); en/of seksualiteit wordt op ongepaste wijze aan iemand opgelegd. Uit de bevindingen van recente studies blijkt dat het gebruik van sociale media gerelateerd is aan een preoccupatie met sexy en aantrekkelijk zijn, en dat sexy zelfpresentatie in sociale media zelfobjectificatie kan verhogen. Voor de aanwezigheid van de andere criteria van (zelf-)seksualisering in sociale media is vooralsnog geen bewijs. Op basis van deze bevindingen worden suggesties voor vervolgonderzoek gegeven, waaronder onderzoek naar de gevolgen van seksualisering in sociale media, als ook naar de unieke rol van sociale media vergeleken met traditionele media.