In de huidige studie is het seksverslavingsmodel van hyperseksualiteit als uitgangspunt genomen om de associaties te onderzoeken tussen de generieke kenmerken van verslaving en de hulpbehoefte bij problemen met hyperseksualiteit. We richtten ons daarbij vooral op de verslavingskenmerken Tolerantie (steeds meer seks willen) en Ontwenning (onrust na stoppen van het seksuele gedrag) die zelden zijn onderzocht in de context van seksverslaving. Daarnaast onderzochten we ook de associaties tussen Orgasmefrequentie en problemen met hyperseksualiteit; met betrekking tot deze associaties laat eerder onderzoek tegenstrijdige resultaten zien. Op basis van de aan ons beschikbaar gestelde data van 33.160 volledig ingevulde online zelftests is een exploratieve multinomiale regressieanalyse uitgevoerd waarbij onderzocht werd welke verslavingskenmerken de hulpbehoefte voor seksverslaving typeren. De afhankelijke variabele van de analyse was Hulpbehoefte, bestaande uit drie categorieën: 1) geen hulpbehoefte; 2) wil hulp; en 3) heeft hulp. In tegenstelling tot wat het seksverslavingsmodel voorspelt, wezen het ervaren van Tolerantie en het hebben van een hogere Orgasmefrequentie juist op minder behoefte aan hulp. Wel in overeenstemming met het seksverslavingsmodel was dat, naarmate men meer Ontwenning ervoer, de kans groter was dat dat men hulp had of wilde. De uitkomsten van de huidige exploratieve studie laten zien dat Ontwenning een belangrijke indicator kan zijn van seksverslaving, iets wat in vervolgonderzoek nader onderzocht dient te worden. Theoretische implicaties van de resultaten voor het seksverslavingsmodel en suggesties voor vervolgonderzoek worden besproken.

Beschouwing.

Personen met seksueel grensoverschrijdend gedrag staan erg negatief in de belangstelling en het overheersende beeld is dat het om ongeneeslijke en perverse personen gaat. De maatschappelijke context van seksueel grensoverschrijdend gedrag wordt gekenmerkt door morele paniek, waarbij er grote verontrusting is over verschijnselen die bij nader inzien minder kwaadaardig en wijdverbreid of zelfs uitzonderlijk zijn. Onderzoek wijst uit dat plegers van seksuele delicten minder vaak recidiveren dan geweldplegers en dat behandeling bijdraagt aan vermindering van recidive. Dit artikel onderzoekt het seksuele aspect van seksueel grensoverschrijdend gedrag. Betoogd wordt dat seksueel grensoverschrijdend gedrag lang niet altijd door een bijzondere seksuele voorkeur bepaald wordt en dat gewaakt moet worden voor het pathologiseren of medicaliseren van crimineel gedrag en het criminaliseren van normaal seksueel gedrag. Seksuele motieven voor seksueel grensoverschrijdend gedrag komen naast een parafilie ook voort uit hyperseksueel gedrag en een gebrekkige seksuele regulatie. Andere niet-seksuele motieven als het zoeken naar intimiteit en het reguleren van onplezierige gevoelens spelen eveneens een belangrijke rol. Het artikel besluit met suggesties voor behandelinterventies voor zowel seksuele als niet-seksuele motieven.

Beschouwing.

‘Seksverslaving’ is een aandoening die we toenemend zien in de klinische praktijk. Het gaat om een buitengewoon lastig te definiëren probleem. Naar aanleiding van de beslissing van de American Psychiatric Association (APA) om hyperseksualiteit niet als afzonderlijk te classificeren stoornis op te nemen in DSM-5, wordt in deze beschouwing besproken waarom de definiëring zo lastig is.